Mimo że mamy już końcówkę roku szkolnego i większość osób myśli o wakacjach, to uczniowie Liceum Ogólnokształcącego im. Fryderyka Chopina nie zwalniają tempa. Moja klasa II b właśnie zaangażowała się w projekt edukacyjny rozwijający i propagujący postawy patriotyczne wśród młodzieży, którego organizatorem jest Akademia Nowoczesnego Patriotyzmu.

Akademia Nowoczesnego Patriotyzmu to projekt realizowany przez Klub Jagielloński od 2009 r. Jej celem jest zerwanie z błędnym przekonaniem, że współcześnie patriotyzm to coś wstydliwego i nieaktualnego. Organizatorzy uważają, że należy pielęgnować postawę miłości i oddania Ojczyźnie, lecz jednocześnie trzeba ją trochę zreformować, gdyż współczesny patriotyzm czasu pokoju różni się od tego, o którym młodzież uczy się w szkole lub z opowieści dziadków. Nowoczesny patriotyzm to pielęgnowanie polskiej kultury, propagowanie postaw obywatelskich, podejmowanie konkretnych działań służących dobru „małej Ojczyzny” i całego państwa oraz wspieranie polskiej gospodarki i rodzimych przedsiębiorców. Dzięki praktycznym zajęciom, takim jak symulacja polskiego parlamentu i rady gminy oraz tworzenie projektu społecznego, uczniowie nie tylko stają się nowoczesnymi patriotami, lecz także mają okazję zdobyć cenną wiedzę (potrzebną m.in. do matury z wiedzy o społeczeństwie). Należy również wspomnieć o tym, że na uczestników, którzy po wszystkich trzech spotkaniach wykonają pracę domową (nakręcenie filmiku pt. „Z czego jestem dumny jako Polak?”, wykonanie mema/(de)motywatora dotyczącego swojego miasta oraz przygotowanie prezentacji projektu społecznego) czeka darmowy, dwudniowy wyjazd do Krakowa z opiekunem. Widać więc wyraźnie, że z uczestnictwa w Akademii Nowoczesnego Patriotyzmu płyną same korzyści.

Na pierwszym spotkaniu Dominik Mazur i Michał Zbiegły, którzy prowadzili zajęcia, zafundowali nam mnóstwo emocji. Najpierw losowo podzielili naszą klasę na pięć partii: narodową, konserwatywną, liberalną, ludową i socjaldemokratyczną. Tylko kilka osób znalazło się w ugrupowaniu, które reprezentuje jego poglądy, więc trzeba było walczyć z samym sobą oraz swoimi przekonaniami, żeby nie zawieść swoich wyborców i przeprowadzić reformy, których oczekiwali. Chociaż na początku wszyscy zgodnie przyznaliśmy, że politycy powinni być cierpliwi, spokojni i działać dla dobra całego kraju, a nie tylko swojej partii, to gdy przyszło do tworzenia koalicji, nasze wcześniejsze zamiary, by zachowywać się lepiej od prawdziwych polityków, spaliły na panewce. Było tym ciekawiej, że każda z partii miała „haka” – jakąś tajną informację – na kogoś z przeciwnego ugrupowania. Można więc było przekazać ją dziennikarzom, reprezentującym media i opinię publiczną, by pogrążyć rywala. Gdy doszło już do utworzenia koalicji, został powołany rząd (w okrojonym składzie, bo liczący tylko kilku ministrów), który następnie opracował budżet, starając się zadowolić przede wszystkim swoich wyborców, gdyż od tego zależało poparcie. Cały haczyk tej zabawy polegał na tym, że bez względu na to, jak rozłożylibyśmy pieniądze, zawsze coś szło nie tak – raz połowa maturzystów nie zdała, bo na edukację zostało przeznaczone za mało środków, innym razem w kraju zapanował głód, bo za mało pieniędzy zostało wydanych na rolnictwo. Po drugiej kadencji parlamentu, gdy jedni zdobyli większe poparcie wyborców, a drudzy praktycznie je stracili, wiedzieliśmy już, jaki naprawdę był cel tej gry. Nie chodziło tylko o poznanie zasad funkcjonowania parlamentu czy o „zabawę” w politykę, tylko o coś zupełnie innego. Podczas gry symulacyjnej ujawniły się nasze najgorsze cechy. W pewnym momencie każdy z nas myślał tylko o sobie i swojej partii, robił wszystko, by wygrać w kolejnych wyborach – przekupywał nawet posłów z innych partii lub media, a jeszcze jakiś czas temu głośno narzekał, że polska polityka jest brudna i skorumpowana. Po tym pierwszym dniu zajęć uświadomiliśmy sobie, jak trudno jest być patriotą i myśleć o służbie Ojczyźnie, gdy toczy się walka o władzę. Niemniej jednak była to cenna lekcja, która oprócz teoretycznych wiadomości, które będziemy mogli wykorzystać na zajęciach wiedzy o społeczeństwie, dała nam kilka problemów do przemyślenia.

Na drugim spotkaniu panowie z Akademii zaproponowali nam opracowanie budżetu naszej gminy, tym razem na prawdziwych danych i liczbach. Na początku odbyły się wybory na burmistrza, w których z własnym programem reform mógł startować każdy, kto chciał. Potem stworzyliśmy Radę Gminy, która miała zaplanować inwestycje na następny rok. Mieliśmy głowę pełną fantastycznych pomysłów na to, jak doprowadzić naszą gminę do rozkwitu. To zadanie okazało się jednak o wiele trudniejsze, niż mogliśmy przypuszczać. Wydawało się nam, że mamy do dyspozycji dużo pieniędzy, ale gdy poznaliśmy koszty utrzymania autobusu czy remontu jednego kilometra drogi, to musieliśmy porządnie pogłówkować, na co mądrze wydać tę kwotę. To zadanie nauczyło nas, jak ciężko być lokalnym patriotą oraz jak łatwo jest narzekać, nic nie robiąc i nie mając pojęcia o niektórych sprawach.

Na trzecim, ostatnim spotkaniu opracowywaliśmy plan projektów społecznych, które chcielibyśmy zrobić w naszym mieście. Mieliśmy wiele pomysłów, ale w końcu wybraliśmy zorganizowanie wystawy fotograficznej w parku przy ulicy Traugutta. Na zdjęciach chcemy przedstawić portrety ludzi starszych a pod nimi napisać o ich planach na przyszłość. Ma to uświadomić mieszkańcom Sochaczewa, że starość to nie koniec życia, że dla niektórych tak naprawdę może to być dopiero jego początek lub przynajmniej jego najprzyjemniejszy, najaktywniejszy czas. Mamy wielką nadzieję, że nasz pomysł, mówiąc kolokwialnie, „wypali”, bo wszystkim bardzo się on spodobał i cała klasa chciałaby się w niego zaangażować. Są na to duże szanse, bo zyskał on aprobatę panów Dominika Mazura i Michała Zbiegłego.

Bez względu na to, czy uda nam się zrealizować nasz projekt i wyjechać w nagrodę na dwudniowe warsztaty do Krakowa, to czas spędzony na zajęciach Akademii Nowoczesnego Patriotyzmu nie był z pewnością czasem straconym, bo nauczyliśmy się wielu pożytecznych rzeczy, w ciekawy i niecodzienny sposób. Teraz już chyba każdy z nas może odpowiedzieć sobie na pytanie, czy jest nowoczesnym patriotą.

Dominika Pawlak